چکیده:این نشست، به بررسی فرصت­های حاضر برای استفاده از کتابخانه­ها به­عنوان اولین جایگاه ترویج فرهنگ دوستدارِ محیط زیست و موانع ارتباط میان جامعه محیط زیستی و جامعه کتابداری می­پردازد. نبود آگاهی جامعه از اهمیت و جایگاه حفظ محیط زیست چالش بزرگ محیط زیستی کشور است. این امر با ارتقاء سطح سواد محیط زیستی محقق می­شود که یکی از پایگاه­های اصلی آن کتابخانه­ها هستند. کتابدار نقش ارزشمندی دارد و می­تواند فضای صِرف امانت­گرفتن را به فضای فعال برای دانش­آموزان تبدیل و کودکان را با مسئله محیط زیستی درگیر نماید. محیط زیست زندگی­کردنی است و درواقع باید فرصتی برای بچه‌ها فراهم شود تا بتوانند تجربه کنند. کتابخانه‌ها نهادی هستند که ارتباط گسترده با عموم مردم دارند، نقش مؤثری در اشاعه اطلاعات می‌توانند داشته باشند و این نهاد آموزش سواد زیست محیطی را نیز یکی از دغدغه‌های خود می‌داند. در ادامۀ این نشست، ضمن اشاره به نقش اصلی کتابخانه‌های عمومی و نقش فعال کتابداران که آگاهی­رسانی به مردم و افزایش سطح سواد زیست محیطی جامعه می­باشد، به بیان فعالیت­هایی که «نهاد کتابخانه‌های عمومی» و «سامان فرهنگی هنری شهرداری تهران» در راستای ارتقاء سطح سواد محیط زیستی کودکان انجام می­دهند، پرداخته شد. امروزه سازمان حفاظت محیط زیست مکتبی را به عنوان مکتب طبیعت معرفی کرده و تلاش می‌کند نحوۀ کلاسیک آموزش‌های مستقیم به افراد زیر دوازده سال را تغییر دهد. با توجه به این امر، تلاش می­شود به­جای استفاده از تکنیک آموزش مستقیم و تشویق بچه‌ها به خواندن، کودکان تا قبل از دوازده سالگی لمسِ طبیعت را تجربه کنند. مدرسۀ طبیعت، مکانی است که بچه‌ها دوران زیبای کودکیشان را با تجربه‌های شخصی و لمس مستقیم درخت‌ها، خاک، نهال‌ها و حیوانات می­گذرانند. هنر کتابدار است که بتواند فرصت بیافریند، نبود امکانات را تبدیل به وجود امکانات کند و بتواند از فرصت‌های کوچک جریان بسازد. یک کتابدار می‌تواند یک کوله­پشتی که حاوی چند کتاب است را بردارد و با بچه‌ها به طبیعت برود. او باید قصه‌هایی که مربوط به طبیعت است را بداند و بازی‌هایی که می‌شود در طبیعت انجام داد را به بچه‌ها آموزش دهد و از نقش کلاسیکی که کتابدار دارد، فراتر رود.

 بیانیه: